hasreti hamda çevirmek

Özlem...
kelime olarak ne kadar acı bir kelime olduğunu anlatmama gerek yoktur sanırım... Bir kaç saatlik bir evden uzaklaşmada bile özlenen bir çocuğun babasıyım ben . Bu dünya da yaşanacak belki de en güzel duygunun baş kahramanıyım  5 senedir.Allah bana böyle güzel bir evlad bağışladığı için şükürler olsun .
   Lakin benim özlemim hemen hemen her gün gördüğüm koksu cennet kokusu beldiğim can parçama değil.
Beni can parçası olarak gören ve canımın bir tarafını özlem ile dolduran
o muhteşem insan babam...
keşkelerim yok değil lakin bahsetmek doğru değil bence
İnsan keşkeleri konuştukça iyikileri unutup şükürsüz oluyor .
Ben hep babamın ölmesini istedim lakin benden önce
evlad acısı yaşamak bu dünyadaki en zor şey
Onun acısı ile bir ömür geçirmek yetiştirdiği bitki bile öldüğünde üzülen insan
kendi kanından canından elleri ile büyüttüğü, binbir zorluk çektiği tüm dertleri katlandığı bir varlık için nasıl acı çekmesin ki
İşte bu yüzden hep isstedim ondan sonra ölmeyi
annem içinde aynı düşünceye sahibim
lakin birlikte biraz daha zaman geçirseydik biraz daha güzel gunlerimiz olsaydı sevinirdim aslında
mesela birlikte birlikte sabah namazına gitseydik şems tebrizi camiine
bir teeccüd kılsa idik mesela ...
bir ramazanı şöyle hakkı ile yerine getirip bir kaç sahur birlikte yapsaydık ...
Allah böyle uygun görmüş ne yapalım..
Belki sen ocakta öldün lakin ben şubatta dirildim baba
senin bu dünyadan alan
beni ölmeden önce uyandırdı...
Şimdi sana duacıyım
hep seni namaz kılarken hatırlamaktan sevinçliyim
beni kuran kursuna gönderdiğin için de öyle
gayri muslim çocukları gibi de yetiştirebilirdin beni
gayri müslümanların çoğu öyle yetişiyor zaten..


Allah sana rahmet eylesin baba
cennet bahçelerine bir kapı olsun kabrinde
ve azap melekleri selam vermesin sana asla ...
İnna lillahi inna ileyhi raciun 
Bakara Suresi 156. 

(şüphesiz biz Allah'tan geldik ve şüphesiz dönüşümüz onadır)

öncellikle merhaba

Bu sana kaçıncı merhabam ve kaçıncı elvedam olacak bilmiyorum lakin bir kaç şey yazma dürtüsü oluştu içimde. Hiç bir zaman iyi bir yazar olarak görmedim kendimi. Hatta çoğu blog yazarının kaleminin ucunun o küçücük kırığı olarak tabir ettiğim zamannlar dahi olmuştur .Şimdi döndüm diyemem çünkü devamlılığım olmadığını artık öğrendim ara ara dahi olmuyor yazdığım tek şey bir kaç twit ve bir kaç erken gibi intagram fotoğraf altı yazısı . Asla eskisi gibi özgür yazılar yazamam artık çünkü değiştim...Belki de hayatımın en güzel 1 yılını yaşadım ve 1 yıl önce babamı o muhteşem insanı kaybetmiş olmama rağmen . Bunun bir çok şahsi nedeni olabilir tabiki ama iç huzuru bulmuş ve o ahengi kaybetmemeye çalışmak müthiş bir duygu lakin dediğim gibi bir çok neden olsa da bence en büyük ,en yüce ve  güzel nedeni ALLAH....

 VE artık yazmayı becerebilir dilim ve gönlüm elverir ise yazacağım ara sıra bazı bazı stylopunk değilim artık cünkü serseri bir kalem değil kul oğlu kulum artık Ahmed Bin Mehmed tim doğarken öyle yürüyeceğim....