İstiyor işte

Bebek gibi olsak keske...
Sadece ogrenemeye meraklı olsak....
İnsanları kokusundan bile tanisak...
Sadece annemize guvensek
Babamizla huzur bulsak...
Yaptığımız her hata, her yanlış adım
"Bebektir" denilip geçip gitse...
Korkunç rüyalar görüp uyandığımda,
Elimi tutan,bana sarılan bir güzellik olsa
Yaralarım Sadece fiziksel
Yangınlarım ,ateş düşürücü ile düşse
Keske diyprum...
Cocuklar cocuk kalsa
Veya büyüdüğümüzde hayvanı duygular ile karşılaşmasak...
Zor bilmiyorum
Düştüğümde gülmeyecek,
Güldüğümde beni bilecek birşeyler arıyor insan...
Sevmek gerçekten sevmek
Sevilmek en üç noktana kadar sevilmek istiyor...
Hayal iste ama
İnsan aptallığı
Güzel günler
Sevimli günler istiyor işte..

Posted via Blogaway

Eksik

bak yine kaldı elde hayaller
yokluk kadar boş günlük yazılarım
feci halde dibe düştük
o bile daha yukarıda sanki
düştük biz dost
hani son turda tokezleyen atlet gibi
burdan kalksak bile
gecti artık
belki de geçmedi
ama benden geçti
hayır demek
bir secenek
biz beceremeyiz.
ya olur deriz ya da bi yalan  buluruz...
hayir bize uzak sanki
hiç evet demediler diye sanırım
duymadığımız kelimeler soylemek isteriz
evet deriz
seviyorum deriz
oglum deriz
siz sevgi pınarlari icinde yuzen
pembe gözlüklüler
bizi anlayamazsınız..
sevginin tek bir harfi bile bizi sevmez
siz ona taparken...

Posted via Blogaway

Bilemiyoruz

Bir yol var önümde. Yürümekle biter mi bilmiyorum.
Devam etmek geliyor icimden. Ama bir yanımda dur diyor. Gitme
o yol benim değil sanki.
Ne gece beni sahipleniyor.
Ne de gündüz...
Bilmiyorum ki tam olarak nerdeyim...
Kime tam ait
Kime tam sahip
Kime tam realist
Kime yalan sihirbazıyım
Herkese aynı davranmak mı doğru
Yoksa nabza göre şerbet mi
Hep iyi olmak mı
Yoksa arada kötülük de iyi midir?
Hakedenin yüzüne tükürmek midir önemli olan...
Herkese aynı şekilde davranip, iyi ile kötüyü ayırt etmemek mi
Ne çok soru var cevabını bilmedigimiz
Bilemiyoruz ki
Gençlik denen panayırı bile
Bir piç yalnızlığı ile yaşadı çoğu genç
Ve dost zannettikleri
Bir Bir kesti umut iplerini
Sonra tuttu ellerinden
Yalnızlık
Ve tek ışık icimizdeydi...
Aslında yalnızlık
Bizdik...
Bendim..
Benlik ve benin aşkıydı..
İçedönüştü..
Bir çok insanı s*ktirettik..
Belki biraz acı çektik ama
Biz gibi olmayan insanlar hep acı verdi bize. ..
Dilimi bilmeyenle konuşmuyordum artık
Fil yutmuş boa yılanı gösteremiyorum herkese
Çünkü Benim adım stylopunk(serseri kalem)
Küçük prens değil...

Posted via Blogaway

Ben geldim

Klasik cumle ve basliklari kullanmayı pek sevmem ama konu cem adrian ise aklımdan çıkmayan cümleler gelip uzun zamandır yazmadığın bloğunda başlık oluveriyor işte.
Öncelikle yazmam gerektiğine karar vereli uzun zaman olmadı. Hersey aslinda cok da tanımadığım afede ile güzel bir sohbet sonrasi gerçekleşti denedebilir. Öncelikle beni sanal alemde ondan daha çok uzun süredir taniyan, daha samimi oldugum insanlar vardi. Ama hiçbiri afede gibi bulusalim demedi. Sonucta 3 günlük bir ıstanbul gezisiydi. Evet işleri olabilirdi ama bunun pişmanlığı da yoktu. Afede ise hiç tanımadığı benle oturup sohbet etmek için kendi planlarindan feragat etti. Ve iyiki de etmiş ki ben böyle güzel bir insan tanidim.Boyle güzel insanlarla aynı masada oturunca aslinda hayatımızda  ne kadar gereksiz insanlar var anlayabiliyorsunuz. Onlar siz gibi sizin yaşadıklarınızı yaşadığını anlattıkça,bakıyorsunuz ki keşke böyle insanlarla hep aynı masada hep o güzel dünyalarda birlikte olsanız çaylar filtresiz kahveler turtalar gelip gitse masamızda. Yan masada keman sesi olsa oturup o adamın elindeki ne ki diye tartışsak koca Istanbulun bile böyle güzel insan burnumun dibinde yasamısız. Aynı mahallede oturmusuz.Herseye rağmen gecte olsa tanıştık.Güzel şeylere de vesile oldun kardesim bak misal bu post sayende yazılıyor ve uzun zaman sonra bi post okudum.  Bir öykü: )
      Dedim ya ben geldim diye kimse merak etmez ama yine de soyleyeyim.
Bu kez gelişigüzel yazmaya geldim.  İçimi doya doya dökmeye bazen ağlamaya bazen gülmeye bazen küfretmeye bazen şükretmeye geldim...
Kimse yargılamasın beni
Ben daha bi ben olmaya geldim.
Bu kez temelli geldim...
Gitmemek üzere...
Yazarak yasamak için bu kez...

Posted via Blogaway