Ben geldim

Klasik cumle ve basliklari kullanmayı pek sevmem ama konu cem adrian ise aklımdan çıkmayan cümleler gelip uzun zamandır yazmadığın bloğunda başlık oluveriyor işte.
Öncelikle yazmam gerektiğine karar vereli uzun zaman olmadı. Hersey aslinda cok da tanımadığım afede ile güzel bir sohbet sonrasi gerçekleşti denedebilir. Öncelikle beni sanal alemde ondan daha çok uzun süredir taniyan, daha samimi oldugum insanlar vardi. Ama hiçbiri afede gibi bulusalim demedi. Sonucta 3 günlük bir ıstanbul gezisiydi. Evet işleri olabilirdi ama bunun pişmanlığı da yoktu. Afede ise hiç tanımadığı benle oturup sohbet etmek için kendi planlarindan feragat etti. Ve iyiki de etmiş ki ben böyle güzel bir insan tanidim.Boyle güzel insanlarla aynı masada oturunca aslinda hayatımızda  ne kadar gereksiz insanlar var anlayabiliyorsunuz. Onlar siz gibi sizin yaşadıklarınızı yaşadığını anlattıkça,bakıyorsunuz ki keşke böyle insanlarla hep aynı masada hep o güzel dünyalarda birlikte olsanız çaylar filtresiz kahveler turtalar gelip gitse masamızda. Yan masada keman sesi olsa oturup o adamın elindeki ne ki diye tartışsak koca Istanbulun bile böyle güzel insan burnumun dibinde yasamısız. Aynı mahallede oturmusuz.Herseye rağmen gecte olsa tanıştık.Güzel şeylere de vesile oldun kardesim bak misal bu post sayende yazılıyor ve uzun zaman sonra bi post okudum.  Bir öykü: )
      Dedim ya ben geldim diye kimse merak etmez ama yine de soyleyeyim.
Bu kez gelişigüzel yazmaya geldim.  İçimi doya doya dökmeye bazen ağlamaya bazen gülmeye bazen küfretmeye bazen şükretmeye geldim...
Kimse yargılamasın beni
Ben daha bi ben olmaya geldim.
Bu kez temelli geldim...
Gitmemek üzere...
Yazarak yasamak için bu kez...

Posted via Blogaway