sana yandım...
hani öyle böyle değil
eriyene kadar ...
her zerremin kaybolup bir olduğu gibi
sadece tek bir madde olarak kaldım
seni sevdim
aslında sevmedim
ama sevdirdin önce baktım ki
kimse yokhep karanlıktayım
küçük bir anahtar deliği gibi kapıyı gösterdin önce
ve çıkarttın beni aydınlığına
körmüşüm meğer senin aydınlığın olmadan
hovardaymışım meğer
teni zevk sanan
senmişşin herşey heryer
ama görmemişim
anlamsız yaptıkların olsada
en büyük derdin benmişim
bana bu kadar aşıkken ben sana pek bakmamışım ve aslında
sen
sen
sen
anlatılamaz bir rüyasın ..
başını az sonunu biraz hatırladığım
aslında hep korkmuşum başka bir aşktan ama
sen varken kimse giremezmiş penceremden
en kötü günümde sen
en iyi günümde sen varsın
bugun baktımda seni çıkarınca hayattan
benim bir filmim bile yok ölürken gözleerimin önünden geçecek....
her yanım bu kadar sen ken ben kendime ihanet edemem ..
bu son söz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder